Het is alweer tijden geleden dat ik nieuwe dingen heb geplaatst op dit webstekje. Binnenkort komt er echter wel weer iets nieuws. Ik ben namelijk bezig met het vernieuwen van de website omdat de huidige niet altijd even lekker werkt. Dat werk vordert gestaag in de avonduurtjes, overdag is namelijk voor het afstudeerwerk dat aan het begin van de zomer zijn voltooing moet naderen.
Ik wil op de vernieuwde website ook wat meer aandacht geven aan zijprojectjes en portfolio zaken. Dat helpt om dergelijke zaken een plekje te geven zonder dat ik er veel tijd in moet steken. Het portfolio deel helpt om interessante dingetjes naar voren te halen die ik in het verleden heb gedaan of nog mee bezig ben. Denk dan bijvoorbeeld aan een korte beschrijving van studieprojecten of een mobiele applicatie die ik heb gemaakt. Wie weet helpt het met solliciteren, de vervolgstap na het afstuderen.
Zou je mensen dichter bij elkaar kunnen brengen door hun hartslag te communiceren? Dat vormde de centrale vraag tijdens dit project, dat diende als voorbereiding op mijn afstuderen. Zoiets zou alleen kunnen werken als de communicatie van een hartslag signaal wordt ervaren als iets intiems. In eerder onderzoek is die aanname getest door personen naar een hartslaggeluid van een andere deelnemer te laten luisteren, om ze vervolgens naar die ander toe te laten lopen. In een andere experimentele conditie hoorde men geen geluid, of werd verteld dat het geluid wel leek op een hartslag, maar dat het willekeurig was en niets te maken had met wat er gebeurde. Het bleek dat mensen meer afstand hielden ten opzichte van de ander als ze inderdaad dachten dat het typische ‘DUM dum’ geluid afkomstig was van de andere persoon. In de andere gevallen was er geen verschil, dus het toekennen van de hartslag aan de ander maakte het verschil. De theorie is dat de toegenomen afstand compenseert voor de toegenomen intimiteit.
Een maandje terug heb ik gevraagd mijn hostingpakket (voor onder meer deze website) naar een andere server over te zetten om bepaalde technische redenen. Dat ging goed, alleen werkte deze website niet meer. Omdat ik weinig tijd had het probleem te lokaliseren heb ik er een maandje niet naar gekeken. Nu blijkt dat het probleem al ergens in de afgelopen weken vanzelf is opgelost. Tja, dat had ik vast eerder kunnen zien…
Omdat we afgelopen dagen bij de conferentie over omgevingspsychologie heel erg 2.0 wilden zijn (dat was nu eenmaal de titel) was er een speciaal Twitteraccount aangemaakt. Daarnaast kan men conversaties merken met een #env20 hashtag zodat alles omtrent de conferentie terug te vinden was. Omdat ik van het gehele Twittergebeuren weinig snapte heb ik gedurende de vrije momenten zelf ook maar eens een account aangemaakt: @dvangennip.
Sinds een week of drie heb ik een nieuwe telefoon die draait op webOS, het besturingssysteem van Palm (inmiddels overgenomen door HP). Dat is leuk maar er zijn niet veel toestellen in Nederland die met dat systeem werken. Dus moet er soms wat handwerk bij komen om alledaagse dingen te laten werken. Eén zo’n probleempje doet zich voor bij het aanmelden bij een WiFi hotspot in de trein.
De NS biedt in steeds meer treinen internet aan via WiFi. Reizigers kunnen zich aanmelden bij een TMOBILE hotspot in het treinstel, waarna een welkomstpagina verschijnt. webOS toestellen krijgen die pagina echter niet te zien, dus biedt deze app uitkomst. Voor wie een webOS toestel heeft en wil profiteren van mijn huisvlijt, volg de instructies hieronder.
Tot slot nog een beeld van het meest herkenbare gebouw in het centrum van Stockholm, het stadhuis met de drie kronen op het dak van de toren. Het is één van de laatste foto’s die ik heb genomen in Zweden.
Een zonnige middag in mei. Dit is Kungsträdgården, één van de bekendste pleinen in het centrum van Stockholm. In de winter ligt er een schaatsbaan in het midden, in de zomer is het een plek om te zitten en concerten te bezoeken.
Terwijl de buien binnenrolden verdween het zonnige beeld geleidelijk. Bij deze foto is er enkel een stukje in het midden weggehaald om vervolgens de beide zijdes weer tegen elkaar te plakken (de witte streep is enkel om te verhullen dat de beelden niet meer mooi aansluiten). Een nogal gespleten beeld in één beeld.
Een hevige regenbui waait binnen boven het centrum van Stockholm. Uiteindelijk heb ik de hint niet helemaal begrepen en er iets te lang naar gekeken. Ik eindigde dus behoorlijk nat want rennen naar het dichtstbijzijnde metrostation mocht niet meer baten.
Het semester hier is ten einde. De universiteit heb ik al een week kunnen laten voor wat het is. Vorige week heb ik m’n twee laatste vakken afgerond. Voor een vak over ’ubiquitous computing’ heb ik een demonstratie gemaakt van intelligente huiskamerverlichting. Die verlichting ’snapt’ wat je doet en past daarop het lichtniveau aan. Met een webcam, microfoon, lichtmeter en zo’n twaalfhonderd regels aan code deed mijn demo iets wat daarop lijkt. Het is verre van perfect en het blijkt lastig om menselijke activiteiten te modelleren en te detecteren.
In Skansen, een openluchtmuseum dat typische Zweedse gebouwen en leefwijzen toont, hebben ze een dorpscentrum van honderd jaar geleden nagemaakt. Of beter gezegd, ze hebben dergelijke gebouwen afgebroken en op eigen grond weer opgebouwd. Dit vormt een kruising in een dorp.
Af en toe maak ik een wandeling door de vallei nabij m’n kamer. In de winter zag dat er fraai uit en nu het bijna zomer is oogt het nog steeds fraai en vooral heel erg groen. Het gebied is populair bij wandelaars, fietsers en joggers. Door het hele gebied zijn er dus wandelpaden te vinden door de open delen en de beboste stukken, waarbij de belangrijkste paden zelfs verlicht zijn.
Het plein aan de zuidkant van Gamla Stan. In januari heb ik daar ook al een winterse foto van geplaatst en zag je dus niet veel mensen aan het water zitten. Laat staan dat er zon te zien was.
Als iedereen klaar is met in het park zitten wordt pas duidelijk hoeveel zooi mensen daar naartoe slepen en, erger, hoe weinig men daarvan mee terug neemt. Alle idylles over de Zweedse liefhebberij van de natuur en energie uit natuurbronnen konden overboord. Het was gewoon een enorme zooi waar enkel wat plastic scharrelende figuren van profiteerden…
Valborg is een echt buitenfeest, dus met z’n allen het park in voor een lange lunch, drank en ’s avonds vreugdevuren. Dat laatste hebben we niet afgewacht; naast zonnig was het namelijk ook behoorlijk fris. De winter laat zich niet zomaar verjagen.
Voor het Valborg festival dat het einde van de winter markeert ben ik naar studentenstad Uppsala gegaan. Op de achtergrond de karakteristieke dom van de stad, op de voorgrond m’n Franse gezelschap en (over)buren.
Een beetje standaard toeristenfoto. Uitzicht richting het oude centrum vanaf Skeppsholmen, een eiland met enkele musea maar vooral bootjes en kleinere schepen rondom het eiland. Het schip op de voorgrond is de bekendste en doet dienst als drijvend hostel.
Uitzicht van het eilandje Kastelholm richting Djurgården, een ander schiereiland in het centrum van Stockholm. De veerboot op de voorgrond is vooral voor toeristische doeleinden, want erg ver voert de boot je niet. Maar de route is leuk.
