Technisch gezien is dit het stadshuis van Glenelg, een buitenwijk van Adelaide, direct gelegen aan het strand. Slechts honderd meter vanaf dit gebouw ligt de kustlijn, één van de weinige plaatsen waar het strand aan de westzijde ligt en je er dus de zon onder kunt zien gaan. Overigens hadden we dat moment net gemist. Gelukkig is Glenelg een populaire en drukke plaats in de avonduren met veel restaurants, bars, en ander vertier. Kortom, ideaal voor middagje of avondje op slechts 20 minuutjes met de tram vanaf het centrum van Adelaide. Het gebouw zelf is overigens vrij typisch voor Adelaide met goed onderhouden koloniale en ietwat pompeuze architectuur.
Een kleine wallaby is al schattig en als ze uit je hand komen eten, terwijl ze je hand vasthouden, is dat helemaal extra schattig. Ik neem aan dat het voer dat je kan kopen weinig voedingswaarde heeft, want anders zouden alle dieren daar enorm dik worden. Dat is wellicht heel Australisch, maar net iets minder natuurlijk. Alhoewel, koala’s daarentegen…
In Cleland Park lopen bijna alle dieren vrij rond op het terrein en heeft iedere soort een paar hectare tot hun beschikking. Sommige dieren, zoals emu’s en kangaroo’s delen hun gebied. De kleinere wallabies zitten echter in een eigen stukje. Ook voor deze dieren geldt dat ze niet schuw zijn en dus rustig naar je toekomen.
Niet alle buideldieren zijn groot en springen door een dorre woestijn. Ik weet even niet precies wat voor soort beestjes dit zijn. Ze hebben het formaat van een rat, maar ze ogen schattiger. Omdat bezoekers van het park de dieren mogen voeren met gekocht voer zijn ze in ieder geval niet schuw. Wat voer op de grond, camera er voor leggen, en dan maar klikken en hopen dat dit plaatje eruit komt.
Net buiten Adelaide ligt Cleland Park, waar kangaroos en dergelijke vrij rond mogen lopen, net als de toeristen. Koala’s hangen niet helemaal vrij rond, maar je kan ze wel aanraken en aaien in het bijzijn van een begeleider. Ondertussen stoort de koala zich daar totaal niet aan en eet rustig een paar bladeren op. Sowieso ogen koala’s niet echt actief, maar met zo’n vacht zou dat ook vrij snel te warm zijn. ’s Nachts hebben ze die vacht echter wel nodig, aangezien het flink af kan koelen in de bossen.
Op klein formaat is het bijna niet te zien, maar tussen de heuvels en de zee ligt de stad Adelaide. Een groter beeld toont wat duidelijker het centrum dat als een vierkant omgeven wordt door parken. In ieder is de heuvel, Mount Lofty, vanaf waar ik deze foto heb gemaakt slechts 15 km van het centrum vandaan. En dat centrum ligt ongeveer 10 km vanaf het strand, dus in Adelaide heb je beiden altijd dichtbij.
Tijdens ons dagtripje hebben we flinke hoeveelheden water over ons heengekregen, maar enkele weken eerder was Hunter Valley één van de gebieden waar bosbranden voor problemen zorgden. Onderweg terug reden we langs hectares verbrand bos. Hoelang de branden hier geleden waren is moeilijk te zeggen, al zag ik wel knoppen en blaadjes in sommige struiken en bomen. Toch is de aanblik best triest, zeker in de regen.
Onderweg naar een wijnproeverij troffen we enkele lokale bewoners. We hebben dus de plannen en auto omgegooid en zijn het veld ingelopen voor een paar kiekjes. Helaas laten de kangaroos je niet echt dichtbij komen, ze houden gepaste afstand. Later op de dag zijn we nog meer kleine groepjes tegengekomen, die blijkbaar dus in het wild leven tussen de struiken, het grasland en de talrijke wijnranken.
Afgelopen weekend ben ik samen met m’n teamgenoten en een bezoekende hoogleraar naar Hunter Valley geweest, het wijngebied van de staat New South Wales. Bij het plaatsje Cessnock – zo’n 150 km ten noorden van Sydney – vind je binnen enkele kilometers tientallen wijnproeverijen, smelly cheese winkeltjes, en Belgische chocolade. Kortom, ideaal voor een dagje weg. Het weer hielp niet mee, met vrijwel constant flinke regenval, maar dat mocht de pret niet drukken.
Als tijdelijke bezoeker van Sydney is er natuurlijk een eis minimaal één foto per week te nemen van het Opera House, anders mag je direct op een boot naar Christmas Island. En nee, daar is het niet leuk. Er is geen kerstman en als het aan de regering hier ligt binnenkort ook geen bootvluchtelingen meer. Maar dat terzijde. Een nachtopname dus van het beroemde gebouw dat afgelopen maand z’n 40ste verjaardag vierde.
Het zal velen van jullie niet ontgaan zijn dat de laatste twee weken dit deel van Australië last heeft gehad van bosbranden. In het centrum merk je er weinig van, tenzij de rookwolken over je heen trekken. De zon kleurt helder rood en het licht geeft alles een goudkleurige tint, een rare gewaarwording midden op de dag. De bovenstaande foto is dus niet extreem bewerkt, al kan mijn mobieltje de kleuren niet echt goed weergeven. Inmiddels heeft de koelere lucht regen gebracht en is de situatie weer redelijk rustig. Deze ochtend stond er een straffe wind vanuit de brandhaarden en dan kan je de geur van verbrand hout nog goed waarnemen. Het zal dus nog wel even duren voordat de lucht weer helder en gezond is.
Als je je afvroeg wat ik gedaan heb met mijn verjaardag dan is hier het antwoord: een paar kiekjes schieten. De meeste schepen van de vlootschouw lagen blijkbaar elders, dus besloot ik maar een historisch stukje van het centrum vast te leggen.
Dat men het vuurwerk bij de vlootschouw serieus nam is misschien pas duidelijk als je de schaal van dit vuurwerk zou zien. Dat kreeg ik echter niet op de camera, enerzijds vanwege de drukte en anderzijds omdat m’n lens dat niet kon vangen. Dus je zal moet aannemen dat het groots vuurwerk was. Ik gok dat de spanwijdte van deze cirkels al snel 100 meter was. Met nieuwjaar zullen ze het nog eens dunnetjes overdoen, gok ik.
Afgelopen week was Sydney het toneel van een vlootschouw, waarbij tientallen marineschepen en zeilschepen zich verzamelden in de rivier van Sydney. Op zaterdag werd het geheel opgeluisterd met vuurwerk in de baai en dit is dan het effect. De brug werd niet afgesloten voor het verkeer, maar ik vraag me af hoe men de overkant bereikt heeft.
Een kleine baai aan de noordzijde van Sydney, net naast de dierentuin. Missend op de foto zijn de dolfijnen. Die mag je er rechts buiten beeld bij denken.
Naast alle bouwwerken en drukte heeft Sydney parken in overvloed. Direct naast het centrum, gehuld in glas en beton, ligt het Domain. Vermoedelijk was het origineel het terrein van een Britse gouverneur en dat gebied wordt nu als park in ere gehouden. Naast botanische tuinen, wandelpaden, en grasland is er ook nog een (gratis toegankelijk) kunstmuseum. Kortom, het is een ideaal gebied om een dagdeel in het weekend te besteden. Daar wordt dan ook goed gebruik van gemaakt.
Het gebouw op deze foto vormt een belangrijk deel van het uitzicht vanuit mijn kamer. Vanaf de andere zijde ziet het er dus zo uit. Het is één van de meest prestigieuze gebouwen hier in de buurt. Aan deze zijde kan je niet zien dat de gevels voor een deel bekleed zijn met planten, en dat aan staalkabels nog meer klimop bevestigd gaat worden. Een impressie is te zien op de website van het gebouw, Sky at One Central Park. Wie moet vragen wat een appartementje kost, mag doorlopen. En dan bij de dichtstbijzijnde bank een overval plegen voor minimaal AU$ 700.000 (€ 490.000). De hoofdprijs (12 appartementen op de bovenste twee verdiepingen) vergt ongeveer het vierdubbele.
Op veel plekken rond het water in Sydney tref je dit soort werven aan. Overal ogen ze even grijs en gelijkwaardig van formaat. Vroeger waren het waarschijnlijk een soort pakhuizen, maar inmiddels is de boel omgetoverd tot woonruimte of wellicht een bar op de begane grond. Of je laat het vaste land voor wat het is en legt gewoon je jacht even aan.
Een overzichtje van het noord-oostelijke stuk van Darling Harbour, een relatief nieuw recreatief deel van Sydney. Dit gebied was verouderd, had veel vervallen loodsen en industrie. De stad besloot toen voor de Olympische Spelen van 2000 het gehele deel op te knappen tot een toeristische trekpleister. Naast heel veel barretjes en restaurants ligt er in het midden een scheepvaartmuseum, en natuurlijk doet het gebied nog altijd dienst als plezierhaven.
Oud schip in de haven bij het scheepvaartmuseum. Vlakbij liggen nog meer oude schepen, een fregat en een onderzeeër. Ik heb nog niet de moeite genomen om dat eens wat beter te bekijken, maar dat komt nog wel.
