Most of the posts here are quite old but I’d like to keep them around.
Een plaatje van enkele weken terug. Lopend over straat zag ik de zon ondergaan en, hoewel de foto het niet echt goed overbrengt, gaf dat wel mooie kleuren. De oplichtende remlichten maken het donkere deel nog een beetje interessant.
…This post was originally placed on Materialising Memories but put here for archival reasons as well.
A year ago I started my PhD project, and in some ways you do not know how deep the rabbit hole goes. During the year the ideas about design and memories have changed. Lately, one of the things circulating in my mind is the idea of designing for reminiscing, or in other words feeling good about yourself because of pleasant feelings about the past. It’s the foundation of our project really and, of course, there are psychology studies to back up the idea that thinking about the past can indeed help us today.
…
Ondanks het feit dat het eiland compleet veranderd is door twee eeuwen strafarbeid en industriële bedrijvigheid laat de natuur zich moeilijk helemaal verdringen. Kaketoes zal je niet zien, maar verder heeft een inmiddels monumentale eiland redelijk normale fauna. Vlakbij onze residentie huisvestten enkele vleerhonden. Hoewel een gebruikelijke verschijning, zelfs in het dichtbevolkte Sydney, kan ik melden dat ze best lawaaiig zijn.
…
De schoorsteen van de nu buiten bedrijf zijnde kolencentrale wordt ’s avonds uitgelicht, zodat het eiland ook na het ondergaan van de zon altijd duidelijk te herkennen is. Er zijn overigens nog enkele markante gebouwen op het eiland die op dezelfde manier uitgelicht worden. De kraan rechts staat langs een lager gelegen kade, net buiten beeld.
…
Op deze foto is goed te zien hoe dichtbij het eiland is ten opzichte van het centrum. De volle maan helpt een handje om de oostelijke delen van het eiland in het licht te zetten.
…
Deze ijzeren kolossen doen enigzins denken aan de beelden op Paaseiland. De originele functie was echter gerelateerd aan het bewerken van buizen. Nu vormen de objecten slechts zwijgende getuigen van vroegere bedrijvigheid op het eiland.
…
Deze enorme hal werd slechts ingevuld door de watervalprojectie aan het uiteinde. De geluidseffecten die erbij hoorden waren echter al van ver te horen. Vermoedelijk was dat altijd nog beter dan in vervlogen tijden toen alle ruimtes gevuld waren met machines en buiten kranen in bedrijf waren.
…
Tijdens ons bezoek aan Cockatoo Island werden veel gebouwen gebruikt om kunst te tonen. Andere fabriekshallen waren of leeg, of gevuld met studenten zittend op de vloer, of zoals hier met vrijwilligers die machines herstellen zodat ze net zo oud en roestig ogen als de rest.
…
Afgelopen week stond het design camp voor eerstejaars studenten op het programma. Omdat ik meehelp in het lesgeven (ik had een groep van 40 studenten onder m’n hoede) mocht ik drie dagen op een klein eiland verblijven. Het eiland ligt midden in de rivier en is ongeveer tien minuutjes met de boot vanaf het Opera House te bereiken. Vroeger was het gevangenis, kostschool, en later scheepswerf. Momenteel is het echter een toeristische bestemming en kan iedereen rondlopen over het eiland dat door de jaren heen compleet veranderd is. Verlaten fabriekspanden, ontmantelde energiecentrale, roestige kranen langs het water bepalen het beeld op het eiland.
…Afgelopen middag was ik bezig met het voorbereiden van een les die ik morgen ga geven voor eerstejaars studenten in de School of Design. Het lesgeven is te vergelijken met een bijbaantje om de studiebeurs aan te vullen. Tegelijkertijd steek ik er zelf ook nog iets van op.
Ondertussen had ik de mogelijkheid een nieuw aangeschaft statief te testen door mijn camera iedere twee minuten een foto te laten maken. Gericht op het bouwterrein zichtbaar vanuit m’n raam maakte de camera foto’s terwijl het donker werd. Die afbeeldingen achter elkaar gezet leverde het bovenstaande filmpje op. Het duurt slechts drie seconden en het onderwerp is ook niet echt spannend, maar als ik meer tijd heb (en het niet regent) kan ik wellicht eens een interessanter filmpje maken.
…
Terwijl de laatste regenwolken wegdreven ging de zon onder. Vanuit mijn kamer gaf dat een fraaie uitzicht over de stad. Ik moest er wel moeite voor doen om mijn telefoon onder het raam door vast te houden en zo een foto te nemen. Mocht ik het ding laten vallen zou ik ’m dertien verdiepingen lager van het dak kunnen schrapen.
…This post was originally placed on Materialising Memories but put here for archival reasons as well.
Most of us are happy snapping digital photos several times a week. Whether we look back at this prolific evidence of our everyday lives is another thing. I sometimes glance at the thumbnails on my phone’s photo roll, for the digital traces of what caught my attention. I tend to overlook videos I’ve shot and – not surprisingly – I hardly use that functionality. Flipping through a set of pictures is easy, but glancing at videos takes patience. Is waiting a few seconds for a video to reveal itself worth it for my brain? Often not, as it breaks the flow of glancing over thumbnails. Luckily there is something in between, the moving still.
…
Newcastle is na Sydney de grootste verstedelijkte regio van de staat New South Wales. De stad heeft zelf ongeveer 145.000 inwoners, vergelijkbaar met Breda of Tilburg. Een pluspuntje zijn de keten van stranden welke zich enkele kilometers uitstrekken aan de oceaanzijde. Nadelen zijn er ook: in de buurt van de kust gaan winkels al voor vier uur dicht op een zaterdag en dat geldt blijkbaar ook voor sommige eettentjes. Tenminste, tijdens ons dagtripje naar deze stad was dit het geval. Vermoedelijk hebben een straat gemist waar wel leven was, maar het voelde wat stil aan.
…
Op de wandelpaden langs het water zie je deze reptielen vaak in de zon zitten. Dat maakt ze een makkelijke prooi voor de camera. Dit mannetje leek er zelfs op uit te zijn. Normaal lopen ze weg als je te dichtbij komt, maar dit exemplaar maakte er geen enkel probleem van. Van kop tot staart is de Water Dragon ongeveer 80 cm, maar goed de staart is dan ook vrij lang. Vrouwtjes zijn wel een stukje kleiner en minder zichtbaar. Overigens zijn ze totaal ongevaarlijk voor mensen, de grote poten en nagels bieden vooral houvast op de rotsen.
…
Doorkijkje tijdens een wandeling van Spit langs het water naar Manly, een populaire wijk voor strandgangers zo’n 10km weg van het centrum van Sydney. Overal langs de route vind je kleine strandjes waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Wie meer gezelligheid wil moet doorlopen naar Manly met een groot strand en veel meer bezoekers.
Opvallend is dat bijna alle boten in Sydney net iets van de kant liggen. Vlonders en piertjes zijn niet zo gebruikelijk, vermoedelijk omdat het liggeld zeer, zeer hoog is. Dus je bootje ietsje van de kant vastleggen en dan een klein stukje zwemmen of een rubberbootje meenemen is een voordelig alternatief.
…
Een maand voorbij laten gaan zonder een foto van het Opera House kan natuurlijk niet. Naast mijn oprechte excuses kan ik dit plaatje bieden vanaf de noordzijde. Achter de bladeren kan je het beroemde gebouw ontwaren, maar de blikvanger is natuurlijk de Harbour Bridge. Ik weet niet precies hoe groot de overspanning is, maar het is zeker een imposante brug. Meer nog dan het Opera House is deze brug al van heel ver te zien, laat staan op ansichtkaarten en dergelijke. Wellicht is de brug bijna net zo beroemd als het andere gebouw, aangezien de brug het centrum is rond de vuurwerkshow met nieuwjaar.
…
This post was originally placed on Materialising Memories but put here for archival reasons as well.
From this post on, we will semi-regularly write blogs on things related to our project, interesting articles or designs we’ve come across, or a conference one of us visited. The idea is to give people visiting this website a flavour for the things we do in our projects and related work. I have the honour to kick-off by (belatedly) telling you a bit about my visit to the 2013 Australian edition of the CHI conference, named OzCHI.
…
Om de collectie van Adelaide af te sluiten nog een foto genomen in oostelijke richting richting de heuvels, welke op het origineel net zijn waar te nemen. Het aardige is dat Adelaide zelf vrij vlak is en de straten nogal rechtlijnig zijn, zodat je altijd heel ver weg kan kijken. In oostelijke richting zie je dus altijd de heuvelzone en in westelijke richting zou je wellicht de zee kunnen zien. Gek genoeg zie je heel weinig van de wijd uitdijende buitenwijken. Eigenlijk krijg je dat pas goed te zien vanuit het vliegtuig.
…
Een plaatje direct uit het centrum van de stad. Helaas was het grote plein cq. park links van de foto afgesloten wegens verbouwingen, dus dat heb ik slechts op folders kunnen bewonderen. De rest van het centrum is redelijk samengevat in deze foto: een combinatie van oudere gebouwen zoals het postkantoor links en moderne hoogbouw daarachter voor banken en dergelijke. Je kan ook duidelijk zien dat Adelaide lang niet zo druk is als Sydney. Deze foto is genomen om zes ’s avonds op een zondag, maar ook doordeweeks voelt Adelaide kalmer aan dan Sydney. En dat is eigenlijk wel zo prettig.
…
In de categorie dieren heb ik ditmaal twee geelkuifkaketoes in de aanbieding. Andere varianten heb ik nog niet gespot, maar dit type kaketoe zie je af en toe in de rustigere delen van grotere steden in Australië. In dit geval scharrelden ze een beetje door het gras of andere bedekking op zoek naar eten nabij een wandelpad net buiten het centrum van Adelaide. Echt schuw zijn ze niet, ik heb ook nog wat andere foto’s van dichterbij genomen.
…