Positivisme

Zo rond Kerst keek ik vooruit naar dit jaar. Inmiddels ligt de eerste maand bijna achter ons, waarin de wereld weer velen achter heeft gelaten. Tijd wacht op niemand. Voordat iemand nu weg klikt uit angst voor puur en onversneden negativisme zal ik alvast zeggen dat dit een korte update wordt met positief nieuws.

Overigens is puur en onversneden negativisme niet verslavend en je wordt er ook niet high van. Gemiste kansen natuurlijk, want als dat wel zo was zou de maatschappij heel anders reageren op negativisme. Je zou het niet langer openbaar mogen gebruiken en het is slechts gedoogd in speciale gelegenheden. Overtreders dienen achtereenvolgens te genieten van commercials met Frans Bauer en blij spelende kinderen. En literaire figuren als Herman Brusselmans worden bedankt voor bewezen diensten. Up is het nieuwe down.

Vanzelfsprekend is protesteren verboden en (gek genoeg) even futiel als altijd. Maar omdat je er dus high van wordt gaat iedereen protesteren, wat de positieven negatief stemt die vervolgens ook high worden en mee gaan doen. Het is niet lastig om te voor te stellen dat dit uitloopt op een wereldwijde orgie. Als dat wel lastig is, heb je geen positieve fantasie (we volgen je!). Het lijkt me voor een buitenstaander (lees alien) dé reden om een situatie over te slaan waar iedereen paradoxaal zó geniet en tegelijkertijd zo chagrijnig overkomt. Welkom op aarde.

Enfin, na deze overpeinzing positief nieuws dus. Doelstelling nummer één dit jaar was het afronden van m’n Bachelorstudie Industrial Design. En zo geschiedde het (uiteindelijk). Daarom begin ik maandag aan m’n Master Human-Technology Interaction. Om dit alles te vieren heb ik na een jaar weer eens een nieuwe foto geplaatst (van m’n project prototype). Ik heb proberen af te kicken, maar ja, roodharige Lego-poppetjes bevatten een onweerstaanbaar positivisme. Iedereen die me kent weet dat ik daar vatbaar voor ben.