Eerste stapje in dit decennium

Zo, welkom in dit nieuwe decennium. Ook de komende tien jaar hebben we er geen fatsoenlijke naam voor. Dus terwijl iedereen de komende tien jaar zal uitkijken naar de twintiger jaren, zal ik daar toch een kleine breuk maken. Ik kan er altijd nog op terugkomen natuurlijk. Als er dingen achterblijven kan je altijd zeggen dat dat slechts tijdelijk is en dat je je vooral richt op een moment in de toekomst.

In ieder geval, waar ik me van de vorige overgang alleen nog Jennifer Lopez kan herinneren met die aftel-clip, ben ik ditmaal de straat opgegaan. Nog immer gedesillusioneerd natuurlijk, na weer een decennium zonder alomtegenwoordige groene lasers. De straat op dus. In Rotterdam welteverstaan, zodat ik met eigen ogen het vuurwerk kon aanschouwen wat ieder ander veel beter kon zien op tv. Ik heb inderdaad sterretjes gezien, maar ik ben er nog niet helemaal zeker van of dat niet toevallig ijskristallen waren. Het was er koud.

Toch heeft de kou me er niet van weerhouden al een tochtje te maken met de fiets. Afgelopen zondag heb ik zo’n twee uur uitgehouden en ik was eerder bezweet dan bevroren (behalve m’n voeten dan). Maarja, dat hou je als dun menneke. Schijnt ectomorph te heten. Ik las zojuist dat ik dat enkel kan compenseren met veel krachttraining en nog meer koolhydraatvolpropperij. Of dat gaat gebeuren is nog maar de vraag. Volgend decennium wellicht.

Andere zaken die nog wel even op zich laten wachten: een eigen woning. Hoewel de huur en omstandigheden in mijn met name sociaal afgesloten grot in orde zijn, moet je toch vooruit kijken aan het begin van dit vierde decennium van mijn leven. Als laatste van die generatie heb ik me ingeschreven, zodat ik tenminste wachtjaren kan opbouwen. Gelukkig hoeft dat niet door ook daadwerkelijk in een rij te staan, tenzij je nu niks hebt natuurlijk. Vier jaar lang om precies te zijn. Dat is het minimum voor een simpel appartementje. Dus: de komende vier jaar zeker geen posts hier over het verlaten van de ouderlijke grot.