Tijd voor een update

Nu het studiejaar ten einde is heb ik m’n schakeljaar bijna afgerond. Er mist nog één vak. Volgend semester wil ik m’n Bachelor afronden, zodat ik daarna aan m’n master kan beginnen. Voor het zover is, is er vakantie. Ik ga waarschijnlijk niet weg naar één of ander zonnig oord, dus 2009 brengt me geen hagelwitte stranden, vakantieliefdes en andere zaken die jullie van me gewend zijn.

Mijn huidige activiteiten beperken zich tot af en toe werken (het is rustig daar), maar vooral de Tour de France volgen. Ik zou liever zelf fietsen, maar ik moet me nu even beperken tot deze ‘oude-mannetjes-activiteit’. M’n rug is afgelopen zaterdag zo verbrand dat ik nu geen strakzittende kleding kan dragen (en dat is natuurlijk een must bij het fietsen). Een beetje onderschatting, Galderse meren, felle zon en er net niet bij kunnen met insmeren droegen ertoe bij dat ik nogal rood zie. De straf is simpel: het is slecht slapen, liggend op je verbrande huid.

Maar goed, ik zal binnenkort wel weer uit m’n as herrijzen (of gewoon keihard vervellen). Dan kan ik er weer fris tegenaan. Ik heb nog een aantal dingetjes die ik wil uitzoeken op sportief gebied. Het belangrijkste is eens goed uitzoeken wat nou m’n maximale hartslag is. Ik kom nu (aldus m’n hartslagfietsmeterallesinéénlangwoordhè?) maar tot 181 en dat is nogal laag voor iemand van 24. Een max rond 195 is logischer. Wellicht heb ik nu een goed excuus voor alle tegenvallende fysieke prestaties. Dat komt altijd wel van pas, een goed excuus. Echt zorgen maak ik me er niet om, dat doe ik pas als de hartslag helemaal weg is. Of ik hoop althans dat iemand dat dan voor me doet.

Zij, de buitenwacht, zijlijnkenners, daadwerkelijke kenners, adviseren me of verwachten vaker dat ik als recreatief fietser m’n benen scheer. Ik twijfel zelf nog. Misschien ben ik in de ontkenningsfase. Anderzijds: het smeert wel makkelijker met zonnebrandcrême.