Ploeter en kom boven

Ergens begin dit jaar liet ik jullie dit lijstje met fietstochten zien:

• Grenslandklassieker (3 mei, 100 of 135km)
• Steven Rooks Classic (21 mei, 110km)
• Jan Janssen Classic (20 juni, 110 of 150km)
• Luik-Bastenaken-Luik (misschien! / 8 augustus, 130 of 170km)
• Ride for the Roses (30 augustus, 100km) Het was de bedoeling dat ik die zou gaan fietsen, maar helaas. De eerste viel in de tentamenweek, de laatste zit al vol qua aanmeldingen, de vierde gaat wellicht niet door en de derde zal ook tijdens tentamenweken zijn. Blijft over de tweede uit het lijstje. En die heb ik wel gefietst, wat meteen een excuses vormt om hier iets te mogen schrijven.

Om 6.00 uur mocht ik al opstaan (normaal houd ik me in natuurlijk), fiets in de auto en op naar Maastricht! Daar de auto in de parkeergarage, fiets er weer uit, ik daar dan weer op en naar de start. Om niet al te gek te beginnen besloot ik mee te rijden in een groepje van 20 man danwel vrouw (maar wat maakt dat in lycra nou nog uit?). Rustig tempo warmrijden en dan na 15 km aan de slag. En hoe! De eerste klim net over de grens met België piekte even met een hellingspercentage van 17% tegen het einde. De smalle weg werd al snel een slagveld van afstappers en anderen die niet op tijd een lichtere versnelling hadden weten te vinden.

Het leek mij in ieder geval een aardig idee om na dit verzurende stukje maar eens aan te vangen met het tweede deel van m’n ontbijt. Goed eten is immers de sleutel tot succes. De latere klimmetjes en wegen vielen beter te verteren, waarschijnlijk omdat je je krachten beter leert doseren of het gebrek daaraan compenseert met bijpassend tempo. Als dat tempo maar laag genoeg is val je om, zeker bij het summum van deze tocht: de Côte de Drolenval. Die naam zou je anders willen zien en ook het maximum van 20% stijging wens je anders als je al ruim een kilometer aan het klimmen bent. Naast me, de weg dwong je tot zij-aan-zij rijden, zag ik druppels zweet langs de kuiten een weg naar beneden banen, terwijl diezelfde kuiten hun weg omhoog vochten.

Maar in deze moderne tijden wil men gewoon filmpjes natuurlijk, in plaats van die tekstuele heroïek. YouTube zit er vol mee, dus waarom zou ik er niet een paar selecteren? De eerste toont de start, wat klimwerk tussendoor en de finish. Niet spectaculair, ware het niet dat rond de 0:27 s iemand lopend naar boven komt. Hoe raak je in hemelsnaam je fiets kwijt?

Excuses voor de Star Wars muziek… Ja, dan maar de promo van vorig jaar. Dan wordt het al duidelijker.

Hoewel deze tocht geen wedstrijd is wordt er wel tijd gemeten met transponders. Aangezien ik bij de betere helft zit durf ik die resultaten dan ook bekend te maken. Voor de totale tijd over 117 km had ik inclusief pauzes 5 uur en een kwartier nodig en dat bracht me op de 546ste plaats van de 1707. De hierboven genoemde Drolenval slechtte ik in 7 minuten en 20,3 seconden en dat zou dan 9,8 km/h gemiddeld zijn (hip hè?); goed voor plek 405. Tot slot wendde ik mij weer tot gezonde voeding: