Breda - Rotterdam: de uitvoering

Het wordt tijd dat ik hier een update geef over mijn vorderingen! Zoals je wellicht al eerder gelezen hebt deed ik ruim een jaar terug de belofte om vanuit Breda naar Rotterdam te fietsen. Dat is een afstand van 53 km, dus met een beetje oefenen is dat goed te doen. En zo geschiedde het dus ook. Sterker nog, ik heb ook de terugweg fietsend afgelegd. Tevredenheid alom zou je denken, maar: neen.

Het gebruik van een niet-brakke fiets werd door Inge gezien als valsspelen. Nu zou ik willen zeggen dat de regels adhoc veranderen ook valsspelen is, maarja. Nee, als ik echt had willen slagen had ik een omafiets moeten gebruiken. Doe mij dan maar een driewieler! Dan spuit ik ’m zwart en monteer voorop een achterlichtje dat de led’jes van links naar rechts laat gaan, zodat ik me de Knightrider kan wanen. Ja, als je dan toch op een driewieler rijdt kan je beter maar volledig belachelijk doen. Dat neemt niemand je kwalijk.

Goed. Ik ben dus op en neer geweest naar Rotterdam. Ik had m’n camera niet bij me dus beeldmateriaal ontbreekt dit keer. De heenweg ging prima, lekker rustig aan gedaan. Dat bracht dus weinig spanning. De terugweg trouwens ook niet, die bracht vooral kou en ellende. Het kwik reikte sowieso die dag niet hoger dan een graad of acht, maar op de terugweg was het zeker een stuk afgekoeld. Combineer dat met de weg kwijt raken en de zon die ondergaat, terwijl je geen licht hebt en de wegen evenmin, en je weet: afzien.

Ik kon niet rusten of even op temperatuur komen, want dan zou het te donker worden. Dus met te weinig energie, te weinig licht en te veel kou restte me niets anders dan de pedalen maar rond te laten gaan. Dan kwam je tenminste ergens. Misschien dat het daar beter was of minstens dichterbij beter. Ik heb het laatste uur alleen maar aan een warm bad gedacht, aan warm eten.

Dan ben je zo blij thuis te komen! Echt, de afstand van 110 km was het probleem niet. Het is vooral de kou, die vreet zoveel van je dat je na verloop van tijd moeite hebt jezelf warm te houden. Maar goed, naar mijn idee is de belofte ingelost. Dan rijst vanzelf de vraag waar ik me nu op ga richten.

Want om onbegrijpelijke redenen geeft het afzien voldoening.