Blond

Zo. Qua fotootjes maken heb ik 2008 nu eens afgetrapt. Is 2008 allang begonnen zegt u? Hmm, het zou kunnen … In ieder geval staat er dus weer wat nieuws. ’s Nachts de keuken afstruinen levert wel eens wat op (naast zakken chips en andere gezonde voedingswaren). Bij het nabewerken een raar kleurtje eraan geven en we hebben weer iets om te plaatsen. Echt fraai is het niet, maar ik plaats het toch om mezelf ertoe te bewegen snel iets beters te plaatsen.

Zoals je inmiddels wel doorhebt is er van fotograferen in de sneeuw niets terecht gekomen. Ik en ski’s vormen vooralsnog een wat onzekere combinatie, waaraan ik m’n camera nog niet toevertrouw. Om je fantasie een beetje te voeden: ‘Whaahaaaah!’ op twee latten, vreemde muts, bange blik, zoiets. Daarnaast is het stiekem heel vermoeiend. Of eigenlijk niet eens zo heel stiekem: ik was ’s avonds echt uitgeteld. Après-ski viel dus ook wat tegen. Onze enige poging strandde al snel in een tapas-restaurant met een uitgebreide cocktailkaart. En we weten inmiddels wat er dan gebeurt.

Zo niet mij (sprak hij). Ik was de Bob. Gelukkig was de serveerster wél schattig. En ik val niet eens op blond…