Most of the posts here are quite old but I’d like to keep them around.
I recently moved to another place in another suburb. While it’s a nice place, its view can’t compete with that of my old studio. Before I handed in my access card, I took this panorama photo as the last token of my stay there.
…
Together with my girlfriend, I attended a wedding. There was enough time to take a quick snapshot of this nice combination of colours.
…
I went to an event held at the University of Sydney, on its 19th-century campus. As it lies slightly higher than the surrounding area, it offers nice views of the nearby suburbs, including the taller buildings of UTS further down the road.
…
This post was originally placed on Materialising Memories but put here for archival reasons as well.
Most of us who have followed a story felt attachment to the main characters. Maybe you yelled at the puppet show as a kid to warn them of the character in the dark who was about to knock, or you revelled in the danger and you felt a little empty after the story was over. Such feelings of attachment can be even stronger when you take up the role of the character, that is, to become the one who knocks, or jumps, or solves puzzles, and saves the dragon. Yes, kids, save the dragon. Rescuing the damsel in distress is so yesteryear.
…
A new outdoor eatery opened nearby the campus. It is trying very hard to come across as an East Asian-style food hawker alley, including referencing the inspirational areas by name, photographs, and mural paintings. The food is fine, though.
…
A road running through a new area in Sydney’s centre, still sheltered from daily traffic until the area opens up to the public. I took the picture the weekend its public was opened.
…
A quick picture that I took during a walk near Manly, here seen in the distance from Shelly Beach.
…This post was originally placed on Materialising Memories but put here for archival reasons as well.
Ahead of the 2015 CHI conference in Seoul, Korea (coming up later this month), I made a short video preview to go along with a 10-page paper titled ‘Things That Make Us Reminisce: Everyday Memory Cues as Opportunities for Interaction Design.’ It’s only 30 seconds and can be seen below.
It takes a surprisingly long time to make a short video like this. It took me about a full working day, including the editing, adding overlays, and exporting the final result. So here’s a bit on the making of, including tens of cast members, hundreds of extras, and a couple of undisciplined dragons.
…
Nachtelijke blik op een bekende brug in Sydney. De foto is genomen tijdens een barbecue in een park.
…
Het is even geleden dat ik hier iets geplaatst heb. Dus bij deze een kiekje van een meertje 25km ten westen van het centrum van Sydney, nabij de voorstad Parramatta. De foto is gemaakt tijdens een wandeling om het meer heen.
…
Een kiekje vanaf de Gladesville brug, ongeveer 6 kilometer ten westen van het centrum van Sydney. De foto is genomen tijdens een fietstochtje afgelopen maand.
…
Na het betere deel van de dag onder de bladeren gewandeld te hebben en na 800 meter aan trappen weer omhoog uit het dal geklommen te hebben, moesten we alleen nog even terugwandelen naar het nabijgelegen dorp. Zoals de foto toont zijn lang niet alle wegen in Australië verhard, maar te voet maakt dat niet zoveel uit als je de hele dag al over onverharde paden gewandeld hebt.
…
Het meest herkenbare punt in de regio is wat je hier in de verte kan zien: de drie gezusters. Het verhaal gaat dat een stamhoofd na schermutselingen met een andere stam zijn dochters in steen veranderde om ze te beschermen. Helaas verloor hij de slag, liet het leven, en de dochters bleven versteend achter zodat duizenden er foto’s van kunnen nemen. Bij deze dus mijn aandeel.
…
De tweede dag van ons verblijf in de Blue Mountains zijn we voor de lagere routes gegaan, vooral omdat de zon ons anders tot stof en as zou doen wederkeren. Het was erg zonnig en warm, dus onder het bladerdak was het beter te doen. De route liep langs kleine watervalletjes en ander fraais.
…
Kaketoes levend in de bossen van de Blue Mountains hebben weinig angst voor mensen en zoeken ze zelfs actief op. Of beter, ze zoeken vooral je eten, toestemming niet noodzakelijk.
…
Boven het bladerdek zie je niet veel tekenen van leven. Echt grote vogels hebben we niet gezien, en dat maakt dat witte kaketoes het rijk alleen lijken te hebben. Het gebrek aan camouflage deert de vogels in ieder geval niet, maar met het gekrijs waar ze zo’n fan van zijn maakt dat ook niet veel verschil.
…
Twee weken terug ben ik met teamgenoten naar de Blue Mountains gegaan, ongeveer 100 km ten westen van het centrum van Sydney. Het ontleent z’n naam aan de blauwe tint van de mist die boven het bladerdek hangt. De publiekstrekker is de vallei, die je hier op de achtergrond ziet. Je kan ofwel langs de kliffen wandelen of afdalen en daar wandelroutes volgen. Wij hebben beiden gedaan, met hier een kiekje van de eerste dag.
…
Het is tijd voor een stukje cultuur. Geen hoogdravende cultuur, maar toch, het is anders dan de Europese gewoonte. Het type auto hierboven wordt hier een ute genoemd, naar coupé utility vehicle. Waar men in Europa een bestelauto zou nemen, kiest men hier voor de ute, een combinatie van een pickup en een coupé. Of in praktische termen, het is een Holden of Ford waarbij de achterzijde is vervangen voor een laadbak.
…
De oostelijke grens van de stad, waar de zee de rotswanden ontmoet. Voor een flink deel kan je langs het klif wandelen, en af en toe geven de rotswanden de ruimte aan zandstranden langs de kustlijn. Voor zover ik het gezien heb is dit het typische plaatje van de Australische kust in deze regio.
…
Een kijkje richting het centrum van Sydney vanaf het meest oostelijke deel van de stad. Rechts en achter me komt de rivier op de foto uit in de oceaan. Het is foto van twee weken terug, genomen tijdens een middagtripje naar Watsons Bay, een kleine wijk in het oosten. Aan de westzijde ligt een haventje en een strand, waarna het vrij stijl omhoog loopt om hoog te eindigen op het punt waar ik deze foto heb genomen.
…